بانوی مینوی

حضرت علی (علیه السلام) نوری در زمین بود که حقیقت آسمان را می سرود؛ بی هیچ تردید این چنین نوری خاموش نشدنی است. هر چقدر هم که زخم بخورد ؛ چون گنجی پنهان ، شکفته تر و درخشان تر خواهد شد. زخم هایی که بعد از غدیر پررنگ تر شدند. غدیری که خود مظهری روشن از یاد خداست ، برکه ای است که در آبش حیات و زندگی نهفته است جهاز شتران را منبری برای صعود به سمت خدا و سعادت ابدی آماده کره اند.اما حماسه ی ستودنی غدیر ، آن چنان دستخوش نادانی عده ای قرار گرفته است که غیرت و ولایت را باید از میان سکوت ،شعله، آتش، عطش وخون، بیرون کشید . آنچه تنها مايه تسلي است، ظهور فرزندغدیر است كه چراغی از تعالي و آثاراسلام ناب را در دل روشن مي كند.