بانوی مینوی

در شب قدر «همه‏ ى حقایق» نازل مى‏ شوند، زیرا قرآن مى‏ فرماید: «تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَالرُّوحُ فیها بِاذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ امْر» و چون «همه‏ ى حقایق» تنها به قلب انسان کامل نازل مى‏ شود که ظرفیت پذیرش همه‏ ى حقایق را دارا است و از هر نقص و محدودیت مصون است، پس باید همیشه انسان کاملى در عالم باشد، و از طرفى چون هرسال، ماه رمضانى دارد و در هر ماه رمضان شب قدر هست، و قرآن در شب قدر نازل مى‏ شود و خداوند مى‏ فرماید: «انّا انْزَلْناهُ فی لَیْلَةِ القدر»، از طرفى در آیه ‏ى 185 سوره‏ ى بقره مى‏ فرماید: «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی انْزِلَ فیهِ القُرْان» ماه رمضان آن ماهى است که قرآن در آن نازل مى‏ شود، یعنى قرآن در شب قدر نازل مى‏ شود که در دل ماه رمضان است. پس باید همواره انسان کاملى باشد تا در هر ماه رمضان حقیقت قرآن بر جان مبارک او نازل شود.
مبانى نظرى نبوت و امامت، استاد طاهرزاده ص:72

انتظار، سرفصل اميد به آينده‌اي روشن و مايه عشق و شور و اميد و تلاش براي آماده‌سازي خود و جامعه براي آمدن و ظهور امام منتظر است. انتظار، هرگز يک روحية بازدارنده، فلج‌کننده و يأس‌آور نيست، بلکه موجب دورکردن عنصر بدبيني به آينده، از نهاد انسان در جامعة بشري است. انتظار، معيار ارزش انسان‌ها است.

سجده ملائكه بر آدم به معنى آدميت، يعنى تواضع و تبعيت از آدم؛ يعنى ملائكه در تسخير آدمند. ملائكه به مقامى سجده كردند كه اين مقام به طور كامل و تامّ در اختيار ائمه معصومين (عليهم السلام) است و امروز امام‏ زمان (عج) صاحب آن مقام است و ملائكه تماماً فرمانبردار امام‏ زمان (عج) هستند . پس متوجه مى‏ شويم؛ از طريق امام‏ زمان‏ (عج) است كه مى‏ توانيم با خزائن غيب الهى آشنا و مرتبط شويم و از آن گوهرهاى غيبى بهره‏ مند گرديم و چشم دلمان را به روى حقايق هستى باز كنيم.

چرا که ملائكه هر كدام يك بُعدى از حقايق عالم را دارا مى‏ باشند يكى در مقام علم است و يكى در مقام حيات است و يكى جلوه اسم مصوِّرخداونداست؛ ولى هيچ‏كدام جامع همه اسماء الهى نيستند، به همين‏ جهت نمى‏ توانند خليفه خدا باشند و تمام اسماء الهى را ظهور دهند. اين انسان كامل است كه جامع و مظهر همه اسماى حُسناى حق است و توان ارائه همه اسماء را دارد. ملائكه نمى‏ توانند مظهر تمام اسماء الهى باشند، به همين جهت اگر شما بخواهيد آدم شويد، كمك ملائكه كافى نيست، چراكه هر كدام از ملائكه يك بعدى و يك جهتى را دارند. آن كسى كه شما را به آدميت مى‏ رساند، آدمِ كلّ است و قرآن در مورد جامعيت آدم فرمود: «عَلَّمَ آدمَ الْاسْماءَ كُلَّها» خداوند تمام اسماء را به آدم تعليم داد، در حالى كه هر ملكى مظهر يك اسم از اسماء الهى است، حتّى ملائكه مقرّبى مثل اسرافيل و جبرائيل از اين قاعده استثناء نيستند. مثلًا حضرت عزرائيل (ع) صفتِ قابض الهى را دارد، حضرت اسرافيل (ع) صفت احياء و اماته را دارد. امّا انسان كامل همه صفات الهى را دارد. پس اگر كسى خواست با جميع اسماء الهى ارتباط پيدا كند و خدا را با جميع اسماء الهى‏ اش عبادت كند، بايد به انسان كامل نزديك شود كه او حامل همه اسماء الهى است‏ و او کسی نیست جز صاحب العصر و زمان مهدی موعود «اللهم عجل لولیک الفرج»

اصغر طاهر زاده ، مبانى معرفتى مهدويت ؛ ص145