بانوی مینوی

سَيِّدِ الْعَابِدِينَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ «عَلَيْهِ السَّلَامُ » فرمودند: نَحْنُ أَبْوَابُ‏ اللَّهِ‏ وَ نَحْنُ الصِّرَاطُ الْمُسْتَقِيمُ وَ نَحْنُ عَيْبَةُ عِلْمِهِ وَ نَحْنُ تَرَاجِمَةُ وَحْيِهِ وَ نَحْنُ أَرْكَانُ تَوْحِيدِهِ وَ نَحْنُ مَوْضِعُ سِرِّه؛ ما درهای خدا هستیم و راه راست اوییم. ما مخزن وظرف علم او و بازگو کننده ی وحی او هستیم و پایه های توحید و جایگاه راز اوییم. از امام باقر «عَلَيْهِ السَّلَامُ » در معنى باب اللَّه روايت شده است كه فرمودند:معناى آن اين است كه خدا خود نهان است و پيغمبر و اوصياء پس از وى را عيان كرده و هر چه از علم و حكمت كه مورد نياز مردم بوده به آن واگذارده است و چون پيغمبر علم و حكمت را از خدا دريافت کرد، فرمود: من شهر علم و حكمتم و على در آن است.خدا خضوع و كوچكى براى على را لازم كرده كه فرمود است: …وَادْخُلُوا الْبابَ سُجَّداً وَ قُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَكُمْ خَطاياكُمْ وَ سَنَزيدُ الْمُحْسِنينَ ؛ «از در داخل شوید و به سجده گرائيد و كلمه تواضع بر زبان بیاوريد تا گناهان شما را بيامرزيم و محققا براى نيكوكاران بيافزائيم» .يعنى آن ها كه در فضل باب و علوّ مقامش شك ندارند،ولایتش را بپذیرند و از او اطاعت کنند. خداونددر جاى ديگر فرموده: «وَ أْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوابِها » از در خانه‏ها وارد شويد: مقصود، امامان است كه خانه‏ هاى علم و معادن آنند و آنان ابواب اللَّه و وسيله و داعيان به بهشت ودليلان آنند تا روز قيامت .

انتظار، سرفصل اميد به آينده‌اي روشن و مايه عشق و شور و اميد و تلاش براي آماده‌سازي خود و جامعه براي آمدن و ظهور امام منتظر است. انتظار، هرگز يک روحية بازدارنده، فلج‌کننده و يأس‌آور نيست، بلکه موجب دورکردن عنصر بدبيني به آينده، از نهاد انسان در جامعة بشري است. انتظار، معيار ارزش انسان‌ها است.

امام باقر «علیه السلام»  فرمودند: نَحْنُ َخُزَّانُ‏ عِلْمِ‏ اللَّهِ وَ وَرَثَةُ وَحْيِ اللَّه‏حَمَلَةُ كِتَابِ اللَّهِ طَاعَتُنَا فَرِيضَةٌ وَ حُبُّنَا إِيمَانٌ وَ بُغْضُنَا كُفْرٌ مُحِبُّنَا فِي الْجَنَّةِ وَ مُبْغِضُنَا فِي النَّارِ؛ ما  خزائن علم الهی هستیم و وارثان وحی خداییم ،حمل کننده کتاب الهی هستیم(قرآن ناطق) و اطاعت از ما واجب است و دوست داشتن ما ایمان است و بغض و کینه ما کفر است. دوستداران ما در بهشتندو دشمنان و کینه داران از ما در جهنم هستند.

مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب) / ج‏4 / فصل في معالي أموره ع ….. ص : 206

پدر و پسری از یاران امیر مؤمنان ـ علیه السلام ـ مهمان آن حضرت شدند، ایشان به آنان احترام گذاشت و آنها را در بالای مجلس جای داد و خود پیش روی آنان نشست. سپس غذا آورد و با هم صرف کردند. پس از غذا، «قنبر»، خدمتگزار امام، طشت و ابریق -ابریق نوعی ظرف آب است شبیه آفتابه كه برای دست شستن سر سفره مورد استفاده قرار می‌گرفته است- آورد و خواست بر دست مهمانان آب بریزد. امام خود برخاست، ابریق را گرفت تا بر دست مهمان خویش آب بریزد. در این حال، مهمان با سرعت، دست خود را عقب کشید و عرض کرد: ای امیرمؤمنان! چگونه در محضر خدا، کسی مثل شما روی دست من آب بریزد؟ امام فرمود: درست است که خدا تو را می بیند، ولی من برادر تو هستم، بنشین و دستت را بشوی، پاداش این کار آن است که در بهشت، ده چندان به من خدمت خواهند کرد، مهمان پذیرفت و دستش را شست. سپس آن حضرت، ابریق را به فرزندش، محمد حنفیه داد و فرمود: اگر این پسر به تنهایی مهمان من بود، خود آب بر دستش می‌ریختم، ولی خداوند دوست دارد میان پدر و پسر تفاوتی باشد. برخیز! تو نیز بر دست پسر آب بریز. 

بحارالانوار ج۷۲، ص۱۱۸.

دانلود فایل

بانوی نور و عاطفه و کرامت!
ضریحت چشمه‏ های اجابت است.
بانوی روشنایی‏ ها! بانوی آینه! بانوی زیارت و غزل و ضریح و کبوتر!
بی‏ جهت نبود که نامت را فاطمه علیهاالسلام گذاشتند .
بانوی اجابت!

خدارا به اخلاص عبادت کنید نه با ریا که از امام‏ حسن‏ عسگرى‏ (ع) آمده است: اگر دنيا در يك لقمه قرار داده شود من آن را در دهان بنده ‏اى خواهم گذاشت كه خداى تعالى را به اخلاص عبادت مى‏ كند ،باز مى‏ بينم كه من در حق او تقصير و كم كارى كرده‏ ام و اگر كافر را از دنيا منع كنم تا آنكه از گرسنگى و تشنگى به حد مرگ برسد، آنگاه مقدارى آب به او دهم فكر مى‏ كنم اسراف كرده‏ ام‏.

ابن فهد حلى، احمد بن محمد، آداب راز ونياز به درگاه بى نياز (ترجمه عدة الداعي) -ج‏1 ؛ ص190

عبدالله بن سلام از پيامبراكرم‏ صلى الله عليه و آله نقل مى‏ كند كه از آن حضرت سوال كردم كه: «آيا آدم از حواء خلق شد يا حواء از آدم؟ حضرت فرمودند: حواء از آدم آفريده شد و اگر آدم از حواء آفريده شده بود اختيار طلاق در دست زنان قرار مى‏ گرفت و در دست مردان نبود. سوال كردم: از تمامى آدم خلق شد يا از قسمتى از آن؟ فرمود: از قسمتى از آدم آفريده شد. اگر حواء از كلّ آدم آفريده مى‏ شد، قضاوت كردن زنان نيز بايد جايز مى‏ گشت همان گونه كه قضاوت مردان جايز است. سوال كردم: آيا از ظاهر آدم خلق شد يا از باطن او؟ فرمودند: از باطن آدم خلق شد زيرا اگر از ظاهر آدم خلق مى‏ شد هر چيزى كه براى مردان آشكار كردن آن جايز است براى زنان نيز جايز مى‏ شد، به همين دليل زنان بايد پوشيده باشند. سوال كردم: از سمت راست آدم خلق شد يا از سمت چپ او؟ فرمودند: از سمت چپ آدم آفريده شد زيرا اگر از سمت راست آدم آفريده شده بود سهم مذكر و مونث در ارث برابر مى‏ گشت در حالى كه مذكر دو سهم مى ‏برد و مونث يك سهم و شهادت دو زن جاى شهادت يك مرد است.

منابع فقه شيعه (ترجمه جامع أحاديث الشيعة) / ج‏25 /باب 26 /احكام حرمت و كراهت رفتار زنان ….. ص 687