بانوی مینوی

گریه بر امام حسین گناه یا عبادت؟؟

با توجه به آیه 29 سوره دخان: فَمَا بَكَتْ عَلَيهمُ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ وَ مَا كاَنُواْ مُنظَرِينَ.( نه آسمان بر آنها گريست و نه زمين، و نه به هنگام نزول بلا به آنها مهلتى داده شد"!)

در این آیه خداوند خواسته است در كوچك كردن قوم فرعون سخت مبالغه كند، زيرا عرب هر گاه بخواهد از عظمت مصيبت زده سخن بگويد، مي گويد:آسمان و زمين در مرگ او گريستند، و يا ماه و خورشيد در مرگش تاريك شدند. كنايه از اين است كه اينان در زمين عمل صالحى نداشتند كه به آسمان بالا برده شود. (ترجمه مجمع البيان فى تفسير القرآن   ؛ج‏22  ؛ 304)

از ابن عبّاس روايت شده كه از او درباره اين آيه پرسيده گفتند: آيا آسمان و زمين بر كسى مي گريند؟ در پاسخ گفت: آرى جايگاه‏ نمازش در زمين، و قسمتى از آسمان كه عملش از آنجا بالا مي رود بر او مي گريند). تفسير ابن عبّاس ص 308)

بعضى نيز گفته‏ اند: گريه آسمان و زمين يك گريه حقيقى است كه به صورت نوعى دگرگونى و سرخى مخصوص (علاوه بر سرخى هميشگى به هنگام طلوع و غروب) خودنمايى مى‏ كند.

چنان كه در روايتى  در مجمع البیان مى‏ خوانيم:

لما قتل الحسين بن على بن ابى طالب (ع) بكت السماء عليه و بكائها حمرة اطرافها:

“ هنگامى كه حسين بن على “علیه السلام"شهيد شد آسمان بر او گريه كرد، و گريه او سرخى مخصوصى بود كه در اطراف آسمان نمايان شد"!.

در روايت ديگرى از امام صادق ع مى‏ خوانيم:

بكت السماء على يحيى بن زكريا، و على الحسين بن على (عليهما السلام) اربعين صباحا، و لم تبك الا عليهما، قلت و ما بكائها قالت كانت تطلع حمراء و تغيب حمراء:

“آسمان بر يحيى بن زكريا (كه از سوى طاغوت زمان خود به طرز بسيار رقت‏بارى شهيد شد) و بر حسين بن على ع چهل روز گريه كرد، و بر ديگرى جز آن دو گريه نكرده است، راوى مى‏ گويد: سؤال كردم گريه آسمان چه بود؟ فرمود:

به هنگام طلوع و غروب سرخى مخصوصى در آسمان ظاهر مى‏ شد”.

اما در حديثى كه از پيامبر ص نقل شده مى‏ خوانيم:

ما من مؤمن الا و له باب يصعد منه عمله و باب ينزل منه رزقه فاذا مات بكيا عليه:

” هيچ مؤمنى نيست مگر اينكه درى در آسمان دارد كه عملش از آن بالا مى‏ رود، و درى كه روزيش از آن نازل مى‏ شود، هنگامى كه مى‏ ميرد اين دو در بر او گريه مى‏ كنند"! (مجمع البيان” جلد 9 صفحه 65)

آرى براى مرگ” تبهكاران"” نه چشم فلك گريان” ونه خاطر خورشيد پژمان” گشت آنها موجودات خبيثى بودند كه گويى هيچ ارتباطى با عالم هستى و جهان بشريت نداشته ‏اند، هنگامى كه اين بيگانگان از عالم طرد شدند كسى جاى خالى آنها را احساس نكرد، نه در صحنه زمين، نه بر پهنه آسمان، و نه در اعماق قلوب انسانها، و به همين دليل هيچكس قطره اشكى بر مرگ آنهافرو نريخت. تفسير نمونه   ج‏21   180

اما برای جای خالی پاک ترین و بهترین خلق خدا و نور جهان همه ی هستی گریست وخون گریه کرد .پس این آیه اشاره دارد به این که گریه بر ابا عبدالله نه تنها به گفته ی وهابی ها گناه نیست که عبادت است و دوم اینکه گریه ما برای مصیبت های عظیمی است که بر حضرت وارد شد نه به خاطر برد و باخت و…

بر پا شده حسینیه ی گریه ها بیا                                            بر روی چشم های پر از اشک ما بیا

شال عزای تو به عزایم نشانده است                                        وقت عزایمان شده صاحب عزا بیا

(یا صاحب الزمان ادرکنی )