بانوی مینوی

ماه رمضان ماه خودسازی و معرفت نفس است. معرفت نفس يا «خودآگاهى حضورى» اولين قدم است تا «خود» را از «ناخودِ خود» جدا كنيم و «ناخودِ خود» را خودنپنداريم كه اين بزرگترين بلايى است كه بر بشر امروز وارد شده، به طورى كه ديگر هيچ رابطه اى با خود ندارد.

معرفت نفس؛ معرفتى است جهت دار كه به شناختِ حقيقتِ جامعِ واحدى به نام «نفس مجرد انسانى» منجر مى شود و راه رسيدن به «حقيقت جامع احدى» يعنى خداوند را باز مى كند. ولى زنهار كه بايد متوجه بود اين معرفت، غير از علم هايى است كه هدفشان جمع اطلاعات است و انسان در چنين علومى تا بى نهايت كسب علم مى كند، ولى از حقيقت خود و حقيقت عالَم غافل است. يعنى از همه چيز غافل است، چنانچه اميرالمؤمنين «عليه السلام» مى فرمايند:

«كَيفَ يعْرِفُ غَيرَهُ مَنْ يجْهَلُ نَفْسَه»غررالحِكم و دُرَرُالكلم‏

يعنى چگونه انسان مى تواند غير خود را بشناسد در حالى كه به خودش جاهل است.

وقتى انسان از طريق معرفت نفس وارد علم حضورى شد و قلبش در صحنه معرفتش حاضر گشت، تازه با زبان آيات و روايات كه ظهور حقايق قلب پيامبر خدا «صلواة الله عليه وآله» و ائمه معصومين «عليهم السلام» است احساس آشنايى مى كند و يك نحوه نزديكى با كلمات اين ذوات قدسى در خود احساس مى نمايد. همچنان كه حضرت على «عليه السلام» در روايت فوق فرمودند: وقتى كسى خودش را نشناسد، چگونه چيز ديگرى را خواهد شناخت.در واقع نه قرآن را مى تواند بشناسد و نه امامان معصوم «سلام الله عليهم» را و نه سخنان آنها را.

خدایا کمکمان کن تا دراین ماه خود را بشناسیم.

______________________________
ده نكته از معرفت نفس،استاد طاهرزاده صص: 9-10