بانوی مینوی

علىّ بن فضّال به نقل از پدرش از حضرت رضا عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: امام نشانه ‏هاى بخصوصى دارد: در دانش و حكمت سرآمد مردم است، و از همه مردم زمانه خود پرهيزگارتر و بردبارتر است، و در دليرى و بخشندگى گوى سبقت از همگان ربوده، و كفّه عبادتهاى او از همه افراد بشر سنگين‏تر است، هنگام تولّد ختنه شده است، و از آلودگى به خون و كثافت پاك مى‏ باشد، و (به واسطه هوش و فراستى كه در درك اشياء دارد) از پشت سر مى‏ بيند، چنانچه از پيش روى مشاهده مى‏ نمايد، (و چون از نور خدا آفريده شده) سايه ندارد، و وقتى كه از شكم مادر به زمين رسد دو كف دست خود را بر زمين مى‏ گذارد، و با آواز بلند به‏ وحدانيّت خدا و رسالت خاتم انبياء گواهى مى‏ دهد، محتلم نمى‏ شود، چشمش به خواب مى‏ رود ولى قلبش (كه تجلّى گاه فروغ الهى است) بيدار مى‏ ماند، (و از آنچه واقع مى‏ شود در خواب مطّلع مى‏ باشد، و فرشته با وى سخن مى‏ گويد گرچه او را نمى‏ بيند، و زره رسول اللَّه بر قامتش ساز آيد، و بول و مدفوع او را كسى نديده، زيرا خداوند عزّ و جلّ زمين را موظّف نموده تا آنچه را از او بيرون آيد در خود فرو برد، و بوى خوش او از مشك خوشبوتر است، و اولى است به مردم از جان ايشان، و بر مردم از پدران و مادرانشان مهربان‏تر است، و فروتنى او در برابر خدا از تمامى افراد بشر افزون‏تر است، و به اعمال نيك و شايسته‏ اى كه مردم را بر انجام آن امر مى‏ فرمايد خود بيش از ديگران عمل مى‏ نمايد، و از اعمال ناپسندى كه مردم را از انجامش باز مى‏ دارد خود بيش از ديگران دورى مى‏ گزيند، دعاى او به هدف اجابت مقرون است، بگونه‏ اى كه اگر بر سنگى دعا نمايد دو نيم گردد، و اسلحه پيغمبر خدا صلى اللَّه عليه و آله و شمشيرش، كه ذو الفقار نام دارد نزد او مى‏ باشد، و در پيش او صحيفه‏ اى هست كه نام شيعيان ايشان كه تا روز رستاخيز بدنيا مى‏ آيند در آن ثبت شده، همچنين دفتر ديگرى در اختيار دارد كه نام دشمنانش كه تا قيامت متولّد مى‏ گردند در آن ثبت شده است، و «جامعه» نزد اوست و و نزد اوست مصحف فاطمه (عليها السلام).

ابن بابويه، محمد بن على، معاني الأخبار / ترجمه محمدى - تهران، چاپ: دوم، 1377ش.ص242-244