بانوی مینوی

یکی از مهم ترین وظایف انسان مؤمن، پاسداری از حقیقت و دعوت همه انسان ها به سوی خداست. این مأموریت، به صرف داشتن نیت پاک والهی تحقق نمی یابد؛ بلکه بنابه دستور صریح قرآن که می فرماید: «ای رسول، به امت بگو روش من و پیروانم این است که خلق را به سوی خدا با بینایی و بصیرت دعوت کنم»، موظفیم بر اساس عنصر بصیرت و آگاهی عمل کنیم و در مورد مسائل جامعه اسلامی، دانش، بینش و دقت لازم را به دست آوریم. در روایات اسلامی نیز از برخی دانشمندان آگاه و پژوهنده، با عنوان «عالم به زمان خود» تعبیر شده است. امام صادق علیه السلام در این باره فرموده است:«العالم‏ بزمانه لا تهجم عليه اللّوابس»* یعنی «تنها انسان زمانشناس است كه از شبيخون مسائل اشتباه انگيز و پيچيده در امان مى‏ ماند (و مغلوب هجوم فكرى و مرعوب تهاجم فرهنگى و تدليسهاى زمان و تلبيسهاى محيط نمى‏ شود)». و معناى اين سخن گران آموز اين است كه انسان زمان ناشناس و ناآگاه از محتواهاى گوناگون زمان و عصر، همواره مغلوب و مرعوب است … و اين واقعيّتى است كه خرد و آزمون نيز آن را مى‏ نمايانند.«عالم به زمان، وقتی مورد هجوم شبهه ها قرار نمی گیرد که بصیرت و آگاهی داشته باشد. البته علم و آگاهی و بصیرت نیز به آسانی به دست نمی آید و برای رسیدن به آن، باید تحقیق و پژوهش کرد؛ پژوهشی که بر پایه تفکر و تعقل، نیت پاک و بصیرت استوار باشد»

*(تحف العقول/ 261)

الحياة / ترجمه احمد آرام  ج3 ص54

حوزه نت