بانوی مینوی

امام باقر (ع) فرمود: امام علي بن الحسين (ع) فرمود: من به مريضي شديدي مبتلا شدم پدرم بمن فرمود: چه چيزي ميل داري؟ گفتم: ميل دارم از کساني باشم که در مورد چيزي که خدا برايم انديشيده، پيشنهادي نداشته باشم. (يعني: راضي و خوشنودم به آنچه را که خدا برايم پيش آورد) پدرم فرمود: آفرين بر تو که شبيه ابراهيم خليل (ع) هستي که وقتي جبرئيل به او گفت: آيا حاجتي داري (هنگامي که ميخواستند او را درآتش بيندازند) فرمود: پيشنهادي به پروردگارم نميکنم او بهترين وکيل است و مرا کفايت ميکند.

بحار الانوار، ج 46، ص 67.

بسم الله الرّحمن الرّحيم‏

(السَّلامُ عَلَيْكِ يا مَمْتَحَنَةُ امْتَحَنَكِ الله الذَّي خَلَقَكِ قَبْلَ انْ يَخْلُقَكِ ؛ فَوَجَدَكِ لِمَا امْتَحَنَكِ صابِرَة

سلام بر تو اى فاطمه‏ زهرا عليهاالسلام! اى امتحان‏ شده توسط خالقت، قبل از آن‏كه خلق شوى! و خداوند ديد تو در آن امتحان شكيبا خواهى بود.
اصل و اساس شعور فاطمه عليهاالسلام همان اسلام و سيره محمّدى صلى الله عليه و آله وسلم است، لذا اگر فاطمه عليهاالسلام خلق نمى‏ شد، اسلام به عنوان بهترين هديه خدا به بشريت، طورى به دست نااهلان مى افتاد كه اصلًا معلوم نبود از مسير خود خارج شده است و لذا از مسير تأثيرگذارى و هدايت‏گرى‏ اش در آينده تاريخ به كلى خارج مى‏ گشت. فاطمه عليهاالسلام در همان صدر اسلام و پس از رحلت رسول‏خدا صلى الله عليه و آله وسلم با تمام تيزبينى متوجّه اوضاع شدند كه چه مى‏ شود. آن‏قدر فاجعه بزرگ بود كه بقيه مسلمانان متوجّه آن نبودند و اگر هم متوجّه مى‏ شدند طاقت تحمل چنين فاجعه‏ اى را نداشتند و نه تنها كارى از پيش نمى‏ بردند، بلكه نمى ‏توانستند آن را تحمل كنند و خودشان از بين مى‏ رفتند، لذا است كه خداوند از قبل، فاطمه عليهاالسلام را در يك شعور فوق‏ العاده و يك صبر مطلق پرورانده است؛ شعورى براى فهم اسلام و تشخيص اسلام حقيقى از اسلامى كه در سقيفه پايه‏ گذارى شد، وفاطمه عليهاالسلام هم نشان داد شايستگى چنين پرورشى را دارد. حضرت از يك طرف در مقابل ربودن اسلام حقيقى، از خود صبر و شكيبايى نشان داد، و از طرف ديگر به فكر راه‏كار و چاره افتاد. اين دو خصوصيت از فاطمه عليهاالسلام انسان فوق‏ العاده‏ اى ساخته كه شيعه در زيارتى كه در مقدمه عرض شد بدان اشاره مى‏ كند، و شما با توجّه به همين صفات به او سلام مى‏ دهيد كه خداوند براى چنين مأموريتى به دنبال انسان بزرگى بود و اى فاطمه! تو را امتحان كرد و ديد براى اين كار صابر و شكيبا هستى و از عهده انجام آن برمى‏ آيى. و معلوم شد در مقابل مصيبت بزرگ حذفِ اسلام از مسير ولايت، مى‏ توانى خود را نبازى، بلكه نقش‏ آفرينى كنى- درست همان كارى كه دختر فاطمه عليهاالسلام يعنى حضرت زينب عليهاالسلام در كربلا انجام داد…(ادامه مطلب)

صفحات: 1· 2

ابى حمزه ثمالى مى‏ گويد حضرت سجاد (ع) از من پرسيدند: أَى الْبِقَاعِ أَفْضَلُ؟ فَقُلْنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ ابْنُ رَسُولِهِ أَعْلَمُ. فَقَالَ:

«إِنَّ أَفْضَلَ الْبِقَاعِ مَا بَينَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا عُمِّرَ مَا عُمِّرَ نُوحٌ فِى قَوْمِهِ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَاماً يصُومُ النَّهَارَ وَ يقُومُ اللَّيلَ فِى ذَلِكَ الْمَوْضِعِ ثُمَّ لَقِى اللَّهَ بِغَيرِ وَلَايتِنَا لَمْ ينْفَعْهُ ذَلِكَ شَيئاً»[1]

كدام سرزمين افضل است؟ عرض كردم: خدا و رسول او و فرزند رسول او داناترند. پس گفت: اما افضلِ سرزمين‏ ها بين رُكن و مقام است و اگر كسى چندان عمر كند كه نوح (ع) در قوم خود عمر كرد چنان‏ كه روز را روزه بدارد و شب را در آن مكان به نماز بايستد و آنگاه خدا را بدون ولايت ما ديدار كند اين‏ همه، هيچ سودى براى او نخواهد داشت. يعنى اگر امروز در كنار دين‏دارى و انجام فرائض، سرباز اين انقلاب نباشيد، هيچ قدمى در سلوك معنوى نمى‏ توانيد برداريد.  امروز نقشه شيطان آن است كه روحانيت را متوجه چيزى غير از انقلاب اسلامى و تمدن اسلامى نمايد، تا طلاب‏ علوم دينى به اسم دورى از شيطان و نزديكى به خدا به دنبال فضايى باشند كه حيات دينى خود را به صورت يك نوع حيات دينىِ فردى تعريف كنند و ديانت فردى را به عنوان يك دين‏دارى كامل تلقى كنند.²

 ( 1)- من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص: 245

(2)-اصغر طاهرزاده،وظيفه و نحوه سلوك طلبه عصرانقلاب اسلامى، ص: 35

امام خمينى «رضوان‏ الله تعالى ‏عليه» ما را متوجه حضور بيگانگان در نظام فرهنگى كشور مى‏ كنند و راه‏كار را آن مى‏ دانند كه وحدت بين نيروهاى انقلاب با تمام تلاش حفظ شود. بيشترين ضربه را ما از روحانى ‏نماها و مقدس ‏مآبان خورده ‏ايم كه به ظاهر بر روى اسلام تأكيد مى‏ كنند ولى نتيجه‏ ى آن تأكيدها تفرقه بين مؤمنين مى‏ شود. مى‏ فرمايند: آنقدر كه اسلام از اين مقدسين روحانى‏ نما ضربه خورده است از هيچ قشر ديگر نخورده‏[1] و تأكيد مى‏ كنند پرونده‏ ى تفكر اين گروه همچنان باز است و شيوه‏ ى مقدس‏ مآبى و دين‏ فروشى عوض شده است و مى‏ فرمايند: «همه‏ ى اين ‏ها نتيجه‏ ى نفوذ بيگانگان در جايگاه و در فرهنگ حوزه‏ هاست و برخورد واقعى هم با اين خطرات بسيار مشكل و پيچيده است»[2] و سپس جهت قطع نفوذ بيگانگان در حوزه ‏ها بر اتحاد و يك‏پارچگى بين طلابِ‏ انقلابى تأكيد مى‏ كنند و معتقدند هيچ دليل شرعى و عقلى وجود ندارد كه اختلاف سليقه‏ ها و برداشت‏ ها و حتى ضعف مديريت‏ ها موجب به‏ هم‏ خوردن وحدت طلاب‏ و علماء متعهد گردد.

( 1)- ر. ك: صحيفه ‏ى امام، ج 21، ص 280.
 ( 2)- ر. ك: صحيفه‏ ى امام، ج 21، ص 281.

در شب قدر «همه‏ ى حقایق» نازل مى‏ شوند، زیرا قرآن مى‏ فرماید: «تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَالرُّوحُ فیها بِاذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ امْر» و چون «همه‏ ى حقایق» تنها به قلب انسان کامل نازل مى‏ شود که ظرفیت پذیرش همه‏ ى حقایق را دارا است و از هر نقص و محدودیت مصون است، پس باید همیشه انسان کاملى در عالم باشد، و از طرفى چون هرسال، ماه رمضانى دارد و در هر ماه رمضان شب قدر هست، و قرآن در شب قدر نازل مى‏ شود و خداوند مى‏ فرماید: «انّا انْزَلْناهُ فی لَیْلَةِ القدر»، از طرفى در آیه ‏ى 185 سوره‏ ى بقره مى‏ فرماید: «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی انْزِلَ فیهِ القُرْان» ماه رمضان آن ماهى است که قرآن در آن نازل مى‏ شود، یعنى قرآن در شب قدر نازل مى‏ شود که در دل ماه رمضان است. پس باید همواره انسان کاملى باشد تا در هر ماه رمضان حقیقت قرآن بر جان مبارک او نازل شود.
مبانى نظرى نبوت و امامت، استاد طاهرزاده ص:72

امام محمد باقر عليه‏ السلام می فرمايند:
من سبح تسبيح الزهراء ثم استغفر غفر له، و هي مائه باللسان و الف في الميزان، و يطرد الشيطان، و يرضي الرحمن». [1] .
ترجمه: هر کس تسبيح حضرت زهرا را به جاي آورد و سپس از گناهش استغفار کند، خداوند آن گناه را بر او مي‏بخشد. زيرا تسبيح زهرا عليهاالسلام گر چه صد ذکر در زبان است ولي هزار بار ترازوي اعمال انسان را سنگين‏ تر مي‏ کند و شيطان را مي ‏راند، و خداوند بخشايشگررا خشنود مي‏ سازد.

نکته‏ ي بسيار مهمي که تذکر آن  در اينجا ضروري  است : طبق روايت نقل شده برخي چنين تصور کرده و اظهار نموده‏ اند که علت غفران و بخشش خداوند متعال تسبيح فاطمه عليهاالسلام است بنابراين گفته‏ اند: «هر کس تسبيح حضرت فاطمه عليهاالسلام را به جاي آورد و در حال تسبيح حضور قلب داشته باشد خداوند متعال گناهان او را مي‏ بخشد».
اين نتيجه‏ گيري از روايت که در برخي کتابهاي مربوط به حضرت فاطمه عليهاالسلام آمده است، نتيجه‏ گيري شتابزده و حاصل غفلت از متن روايت مي‏ باشد، زيرا در روايت آمده است: هر کس خداوند را به تسبيح حضرت فاطمه عليهاالسلام ياد کند و سپس استغفار نمايد، خداوند متعال گناهي را که از آن استغفار نموده مي‏ بخشد.
بنابراين بااندک تاملي معلوم مي‏ شود که تسبيح حضرت زهرا عليهاالسلام در قلب و روح انسان ايجاد آمادگي براي توبه و استغفار کرده، و خداوند متعال نيز به دليل استغفار حقيقي شخص، گناه او را بخشيده است، نه آنکه تسبيح، راسا و مستقلا دليل غفران و بخشش گناهان باشد زيرا خداوند متعال براي بخشش گناهان سه شرط اساسي قرار داده که عبارتند از:
1- معصيت و گناه را ترک کنيم
2- بر گناهان گذشته‏ ي خود نادم و پشيمان باشيم
3- عزم خود را جزم کنيم که پس از آن، هرگز مرتکب آن گناه نشويم. حال اگر آن گناه حق انساني را از بين برده باشد، شرط چهارمي نيز وجود دارد و آن اينکه:
4- حق او به وي بازگردانده شود، و يا از او طلب حلاليت و گذشت نماييم.

1-ثواب الاعمال و عقاب الاعمال ، ابن بابویه ،ص 163

 از حضرت صديقه فاطمه زهراء صلوات اللَّه عليها منقول است كه حضرت سيّد المرسلين صلّى اللَّه عليه و آله فرمودند كه علماى شيعه ما را حشر خواهند نمود و ايشان را بقدر علوم و تعليم عباد اللَّه‏ خلعتهاى كرامت خواهند داد تا آن كه بعضى را هزار هزار خلعت نورانى كرامت خواهند كرد، و متعلمان را نيز بمقدار تعلم علوم خلعتهاى نورانى كرامت خواهند فرمود تا آن كه بعضى را صد هزار خلعت خواهند، پس بعد از آن باز علما را به اضعاف اول خلعتهاى كرامت خواهند داد، پس حضرت فاطمه صلوات اللَّه عليها فرمودند: كه يك رشته از آن خلعتهاى بهتر است از هزار هزار مرتبه از كل دنيا و ما فيها.

لوامع صاحبقرانى مشهور به شرح فقيه / ج‏1 / ص : 77

كرارا در آيات قرآن مى‏ خوانيم كه فرعونيان پسران بنى اسرائيل را سر مى‏ بريدند و زنان آنها را زنده نگه مى‏ داشتند، اين تنها كار فرعون و فرعونيان نبود، بلكه در طول تاريخ شيوه هر استعمارگرى چنين بوده است كه قسمتى از نيروهاى فعال و پرخاشگر و پر مقاومت را نابود مى‏ كردند، و قسمت ديگرى را تضعيف كرده و در مسير منافع خود به كار مى‏ انداختند، كه بدون اين كار ادامه استعمار و استثمار براى آنها ممكن نبوده است. ولى مهم اين است كه بدانيم گاهى حقيقتا پسران را نابود مى‏ كنند، (همچون فرعونيان) و گاهى از طريق مبتلا ساختن آنها به انواع اعتياد به مواد مخدر، و مشروبات الكلى و غوطه‏ ور ساختن آنها در فحشاء، نيروى فعال آنها را از كار مى ‏اندازند و از آنها مرده زنده‏ نمايى مى ‏سازند، اين همان چيزى است كه مسلمانان بايد به دقت مراقب آن باشند كه اگر نسل جوان آنها با وسائل مختلف، سرگرم شد و نيروى ايمان و قدرت جسمانى خود را از دست داد، بايد بدانند كه اسارت و بردگى براى آنها قطعى است‏ .

تفسير نمونه، ج‏10، ص: 277

علىّ بن فضّال به نقل از پدرش از حضرت رضا عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: امام نشانه ‏هاى بخصوصى دارد: در دانش و حكمت سرآمد مردم است، و از همه مردم زمانه خود پرهيزگارتر و بردبارتر است، و در دليرى و بخشندگى گوى سبقت از همگان ربوده، و كفّه عبادتهاى او از همه افراد بشر سنگين‏تر است، هنگام تولّد ختنه شده است، و از آلودگى به خون و كثافت پاك مى‏ باشد، و (به واسطه هوش و فراستى كه در درك اشياء دارد) از پشت سر مى‏ بيند، چنانچه از پيش روى مشاهده مى‏ نمايد، (و چون از نور خدا آفريده شده) سايه ندارد، و وقتى كه از شكم مادر به زمين رسد دو كف دست خود را بر زمين مى‏ گذارد، و با آواز بلند به‏ وحدانيّت خدا و رسالت خاتم انبياء گواهى مى‏ دهد، محتلم نمى‏ شود، چشمش به خواب مى‏ رود ولى قلبش (كه تجلّى گاه فروغ الهى است) بيدار مى‏ ماند، (و از آنچه واقع مى‏ شود در خواب مطّلع مى‏ باشد، و فرشته با وى سخن مى‏ گويد گرچه او را نمى‏ بيند، و زره رسول اللَّه بر قامتش ساز آيد، و بول و مدفوع او را كسى نديده، زيرا خداوند عزّ و جلّ زمين را موظّف نموده تا آنچه را از او بيرون آيد در خود فرو برد، و بوى خوش او از مشك خوشبوتر است، و اولى است به مردم از جان ايشان، و بر مردم از پدران و مادرانشان مهربان‏تر است، و فروتنى او در برابر خدا از تمامى افراد بشر افزون‏تر است، و به اعمال نيك و شايسته‏ اى كه مردم را بر انجام آن امر مى‏ فرمايد خود بيش از ديگران عمل مى‏ نمايد، و از اعمال ناپسندى كه مردم را از انجامش باز مى‏ دارد خود بيش از ديگران دورى مى‏ گزيند، دعاى او به هدف اجابت مقرون است، بگونه‏ اى كه اگر بر سنگى دعا نمايد دو نيم گردد، و اسلحه پيغمبر خدا صلى اللَّه عليه و آله و شمشيرش، كه ذو الفقار نام دارد نزد او مى‏ باشد، و در پيش او صحيفه‏ اى هست كه نام شيعيان ايشان كه تا روز رستاخيز بدنيا مى‏ آيند در آن ثبت شده، همچنين دفتر ديگرى در اختيار دارد كه نام دشمنانش كه تا قيامت متولّد مى‏ گردند در آن ثبت شده است، و «جامعه» نزد اوست و و نزد اوست مصحف فاطمه (عليها السلام).

ابن بابويه، محمد بن على، معاني الأخبار / ترجمه محمدى - تهران، چاپ: دوم، 1377ش.ص242-244

کربلا عصاره بهشت است و عاشورا آبروي عشق. اگر کربلا نبود هيچ گلي از زمين نمي روييد و مشام هيچ انسان آزاده اي حقيقت را استشمام نمي کرد. اگر کربلا نبود عاشورا نبود و اگر عاشورا نبود امروز عشق بر سر هر کوي و برزني بيگاري نمي کرد.

حسين آمد و عشق را آبرو بخشيد و عباس با دستان بريده و لبان خشکيده با مشکي زخمي عشق را سيراب کرد تا حرف و حديثي باقي نماند؛ زينب عشق را تداوم بخشيد و آن را در گستره زمين و آسمان منتشر کرد تا از آن پس تمام عاشقان وامدار حماسه عاشورا باشند.

کربلا قبله الهام عاشقان شد و عاشورا ميعادگاهي براي آنان که مي خواهند نماز عشق را در محرابي به بلنداي تاريخ بپا دارند.

از آن روز زندگي معنا يافت که حسين (ع) بر کتيبه دل ها نقش بست و عاشورا- اين راز نهفته- مضمون تمام ناگفته ها شد.

غلامرضا محمدپور